Kort antwoord: om een rollenspel te hebben met eenvoudige spelregels en een rijke spelwereld.
Het lange antwoord bestaat uit drie onderdelen.
De vertalingen uit de vorige eeuw kunnen wel een likje verf gebruiken. Niet alleen omdat her en der slordige vertalingen zijn gemaakt maar ook omdat we nu anders tegen zaken aankijken en het rollenspel zelf een belangrijkere rol willen geven.
Neem alleen maar de naam van het spel zoals het bekend is geworden in het Nederlands taalgebied, »Het oog des Meesters«, hoe dat zo? Meer vertaalfouten staan opgesomd in “Valse vrienden en andere rare snuiters”. Een nieuwe vertaling kan ook wat spellingshervormingen meenemen zodat de tekst voor de jeugd van tegenwoordig klaar is.
We vinden het rollenspel aan tafel belangrijker dan 40 jaar geleden, daarvoor zullen sommige Meesterpersonages/figuren wat meer inhoud mee moeten krijgen zodat de Meester ze beter kan spelen.
In de beginjaren waren het voornamelijk jongens en mannen die het rollenspel ter hand namen en dat merk je in veel beschrijvingen van vrouwen, de ene nog mooier en wulpser dan de andere. Een prins of herbergier is gewoon een prins of herbergier maar de prinses is een schoonheid en de dochter die meehelpt in haar vaders herberg heeft opvallende lichamelijke kenmerken. Je kunt zeggen dat het past in een rijke sprookjestraditie maar misschien kunnen we er in deze eeuw anders mee omgaan. Dit wil niet zeggen dat er geen aantrekkelijke vrouwen meer in Avonturië rondlopen maar dat mannen wellicht wat meer beschrijving verdienen.
Sommige avonturen zijn wat we nu Dungeon crawlers noemen, een (ondergronds) doolhof waar de Helden de uitgang moeten vinden. Er is vaak weinig achtergrond over de locatie en wat er allemaal in voorkomt, van tegenstanders en spullen. Begrijp me niet verkeerd er is niks tegen ‘kerkerkruipen’ maar alles wordt beter als er een samenhangend verhaal achter steekt. Zonder het avontuur te veranderen, zouden we met de kennis van nu wat meer informatie in het gangstelsel stoppen.
Als je in de jaren ’80 mee wilde doen met een avontuur als speler dan kon je heel snel aanschuiven. De regels waren overzichtelijk en een eigen Held maken duurde niet lang, je was de meeste tijd kwijt met het bedenken van een goeie naam voor je personage.
Of het nu DSA is of DnD, met de vijfde versie ben je nu veel meer tijd kwijt om een Held te creëren laat staan om de belangrijkste regels tot je te nemen. Met »Het zwarte oog« gaan we weer terug naar een beperkte regelset en het niet onnodig ingewikkeld maken van het creëren van een nieuwe Held.
»Het zwarte oog« is bedoeld voor iedereen, niet voor de hardcore mensen die elke week spelen en hun Held voorzien van 50+ vaardigheden en kiezen uit 70 competenties terwijl ze een heus vijftienstappenplan doorlopen om hun Held tot leven te wekken. Kortom, het Heldendocument is slechts één A4’tje in plaats van zes.
Onze Oosterburen hebben een hele mooie wiki met heel veel informatie over het spel en Avonturië. Van een pagina over de bedenkers van DSA tot het kleinste bloemetje dat in Avonturië groeit. De spelwereld is zo groot dat het voor niemand te doen is om alles te weten. In de eerste plaats omdat er bijna geen boeken zijn vertaald met die achtergrondinformatie maar vooral omdat het zo veel is. De Duitsers hebben gewoon 40 jaar aan materiaal gemaakt. Hele stambomen zijn er, geschiedenissen van steden en rijken, organisaties, bedrijven, companies, hun stichters en ondergeschikte en aanhangers. Over van alles is al wat geschreven.
Elke Meester komt uiteindelijk terecht op wiki.aventurica.de, en met de vertaalcomputers van tegenwoordig kun je er zonder kennis van het Duits er een hele hoop van leren. Je zou misschien kunnen zeggen dat het dubbel werk is om Nederlandstalige pagina’s aan te maken voor de wiki maar we denken dat het toch nuttig is om te gaan doen. Ook omdat er zoveel op de Duitse versie staat die niet relevant is voor »Het zwarte oog«.